Anuscript

Begin dit jaar was mijn nieuwe erotische thriller ‘Lekker roeren’ klaar voor correctie en redactie door Uitgeverij ‘De Willige Wesp’. Ik had ruim een jaar gecreëerd, verzonnen, aangedikt en geschrapt en dat resulteerde in dit werkje van zo’n tweehonderd pagina’s. Ik was bekaf maar uiterst voldaan.

 

Teleurstellend waren dan ook de eerste reacties van mijn vaste redacteur Ans Bonkers, een vrouw van middelbare leeftijd met blond (eerder grijs) lang haar, twee imposante borsten (beginnen ietwat te hangen) en een scherpe tong. Ze belde mij op, ik zag te laat op het display van mijn mobieltje dat zij het was. Ze begon te ratelen:

‘De seksscènes zijn veel te expliciet, die moeten er uit. En dat constante geneuk in het donker, kan daar geen nieuwe LED-verlichting bij en die hoofdrolspeler Karel met die lange lul. Dat bestaat niet, zo lang. Allemaal sprookjes. En dat standje van die onderdanige vrouw. Het is een wonder dat ze geen hernia kreeg. Ik weet er alles van want ik heb ook veel last van mijn rug.’

Ik wilde niet weten waarom zij rugklachten had maar pareerde de aanval op mijn manuscript:

‘Als die scènes er uit moeten, is het geen erotische thriller meer. En dat geneuk in het donker heeft met de jeugd van Karel te maken. Die had hele strenge ouders die…’

‘En die lul van twintig centimeter dan, heeft hij die ook aan zijn ouders te danken?’ ging ze onverstoorbaar verder.

Een beetje wel dacht ik, het is toch een onderdeel van zijn erfelijke materiaal. Maar daar had Ans Bonkers geen boodschap aan. Ze had blijkbaar een lijst opgesteld met alle zaken die haar suspect voorkwamen.

‘En dat meisje in hoofdstuk twee met die lippenstift op haar schaamlippen. Hoe kómt ze er op?’

Hoe kom ík er op, dacht ik trots. Tenslotte was ik de schepper van dit goddelijke meisje en haar opzwepende gewoontes.

‘En die kamer met die zwepen in hoofdstuk drie. Kun je daar niet pollepels van maken, dat klinkt veel huiselijker,’ vervolgde ze haar lijst.

‘Dat past ook beter met het werkwoord “roeren” in de titel. Als je die titel wil behouden natuurlijk. Daar ben ik eerlijk gezegd ook sceptisch over.’

Ik schudde mijn wijze hoofd en dacht het mijne. Soms is het beter gedachten voor je te houden. Ik had heus wel nagedacht over de titel: roeren is een equivalent voor steken, ronddraaien, in een natte pap heftig bewegen met een keihard voorwerp. Wat de hoofdpersoon met het onderdanige meisje doet. Een vast recept. Driemaal daags. Menu à la carte.

‘Ik ben het totaal niet met je eens,’ blafte ik geagiteerd tegen mijn mobieltje. Ik hoorde seconden lang niets, gevolgd door een ijzige kreet, daarna tuut, tuut, tuut…

Een paar maanden later had ik een interview voor ‘De Volkskrant’. De interviewster, een vlotte brunette met een diep decolleté van waaruit twee parmantige Cup-C tieten mij afwachtend aankeken, vroeg me of mijn boek desondanks nog was uitgekomen na al de aanpassingen van de ook bij haar beruchte Ans Bonkers.

Ik knikte, een traan in mijn linkeroog en een lichte trilling rond mijn mondhoeken. Het kwam met moeite uit mijn strot:

‘Het boek is inmiddels verschenen. Echter niet als erotische thriller maar als kookboek. De recensies waren weliswaar goed maar verwondering overheerste bij de critici over de subtiele en totaal niet verwachte aanpassing van mijn oeuvre.’

This web site would like to use cookies to store information on your computer, to improve our website. Cookies used for the essential operation of the site have already been set.

Om meer te weten over de cookies die wij gebruiken en hoe om ze te verwijderen, zie onze privacy policy.

continue

http://www.geleen-webdesign.nl